Stosowanie terminów zawitych w obrocie gospodarczym
Zastosowanie w umowie terminów zawitych oznacza przyjęcie bardzo rygorystycznych warunków czasowych, których muszą dopełnić jej strony. Jeśli któraś ze stron nie dotrzyma terminu zawitego, jej prawo do dokonania określonej czynności wygasa bezpowrotnie.
W praktyce umowa zawierająca termin zawity może zawierać np. klauzulę zastrzegającą, że jeżeli wykonawca robót nie dostarczy drugiej stronie (nabywcy) faktury do określonego dnia, to jego roszczenia wygasają. Mamy tu więc do czynienia z czynnością, która musi być wykonana w danym terminie zawitym oraz skutkiem w postaci utraty prawa do wykonania tej czynności (wygaśnięciem roszczeń) w przypadku nie dotrzymania wskazanego terminu.
Stosowanie umownych terminów zawitych jest odwzorowaniem terminów prekluzyjnych dopuszczanych regulacjami prawnymi, jednak ich swobodne kreowanie budzi wiele wątpliwości w środowiskach prawniczych.
Przeciwnicy stosowania terminów zawitych uważają, że ich obecność w umowach prowadzi do obejścia bezwzględnie obowiązujących przepisów dotyczących przedawnienia roszczeń, zgodnie bowiem z art. 119 k.c. terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną. Takie stanowisko zawiera m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 23 lipca 2014 r., sygn. akt I ACa 238/14 oraz wyrok SA w Warszawie z 20 marca 2013 r.
Strona, która nie dotrzymała w ten sposób określonego terminu zasadniczo może zarzucić drugiej stronie nadużycie prawa. W praktyce wykonawca może więc, zgodnie z takim stanowiskiem, zgłaszać roszczenia tytułem wystawionej i dostarczonej po terminie faktury, nie może jednak obciążać drugiej strony konsekwencjami w opóźnieniu zapłaty (odsetkami ustawowymi za nieterminową regulowanie należności).
Środowiska dopuszczające możliwość stosowania umownych terminów zawitych powołują się na zasadę swobody umów. Zgodnie z art. 3531 k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Takie stanowisko zajął m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z 14 marca 2013 r. (sygn. akt VI ACa 1151/12). Sąd uznał, że regulacje zawarte w art. 353 k.c. nie stoją w sprzeczności z art. 119 k.c.
Może to Ci się spodoba
Komu należy się zwrot wydatków za stawienie się na rozprawie sądowej?
Stawienie się na sprawie sądowej może wytworzyć ponadplanowe koszty. Ustawy pokazują, że jest sposobność dostania zwrotu części, prawdopodobnie nawet całej kwoty. W jakich sytuacjach i kiedy mamy prawo występować o
Wezwanie do zapłaty – niekonieczne ale pożyteczne
Od 2013r. stosowanie wezwania do zapłaty nie jest warunkiem koniecznym, by wstąpić na drogę sądową o zapłatę należności wobec krnąbrnego kontrahenta. Nowelizacja kodeksu cywilnego zwolniła przedsiębiorców z obowiązku wzywania do
Jak ustala się wielkość grzywny?
Zgodnie z przepisami polskiego prawa funkcjonuje co najmniej kilka metod dyscyplinowania nieposłusznych obywateli. Wśród opcji wskazywanych przez sąd jest kara więzienia, areszt tymczasowy, prace społeczne lub {kara grzywny. Ostatnia z
Spółki kapitałowe – kto ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe
Nowe przepisy zawarte w Ordynacji podatkowej zwiększają liczbę osób odpowiedzialnych za zaległości podatkowe i ściśle określają sytuacje, w których dany podmiot staje się odpowiedzialny za te zaległości. Bardziej precyzyjne zapisy
OZZ zapłaci VAT od tantiem
Sprawa opodatkowania VAT działalności prowadzonej przez Organizacje Zbiorowego Zarządzania doczekała się rozstrzygnięcia w Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Sąd uznał, że zwolnienie z VAT dotyczy artystów wykonawców, a tymi OZZ nie są.
Kiedy pracodawca zwalnia z obowiązku świadczenia pracy
Wymóg przestrzegania okresu wypowiedzenia w sytuacjach, gdy umowa rozwiązywana jest przez jedną ze stron, ma na celu przede wszystkim zabezpieczenie pracownika przed nagłą utratą źródła zarobkowania. W razie, gdy to
1 Comment
aner
09 stycznia, 09:48