Stosowanie terminów zawitych w obrocie gospodarczym
Zastosowanie w umowie terminów zawitych oznacza przyjęcie bardzo rygorystycznych warunków czasowych, których muszą dopełnić jej strony. Jeśli któraś ze stron nie dotrzyma terminu zawitego, jej prawo do dokonania określonej czynności wygasa bezpowrotnie.
W praktyce umowa zawierająca termin zawity może zawierać np. klauzulę zastrzegającą, że jeżeli wykonawca robót nie dostarczy drugiej stronie (nabywcy) faktury do określonego dnia, to jego roszczenia wygasają. Mamy tu więc do czynienia z czynnością, która musi być wykonana w danym terminie zawitym oraz skutkiem w postaci utraty prawa do wykonania tej czynności (wygaśnięciem roszczeń) w przypadku nie dotrzymania wskazanego terminu.
Stosowanie umownych terminów zawitych jest odwzorowaniem terminów prekluzyjnych dopuszczanych regulacjami prawnymi, jednak ich swobodne kreowanie budzi wiele wątpliwości w środowiskach prawniczych.
Przeciwnicy stosowania terminów zawitych uważają, że ich obecność w umowach prowadzi do obejścia bezwzględnie obowiązujących przepisów dotyczących przedawnienia roszczeń, zgodnie bowiem z art. 119 k.c. terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną. Takie stanowisko zawiera m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 23 lipca 2014 r., sygn. akt I ACa 238/14 oraz wyrok SA w Warszawie z 20 marca 2013 r.
Strona, która nie dotrzymała w ten sposób określonego terminu zasadniczo może zarzucić drugiej stronie nadużycie prawa. W praktyce wykonawca może więc, zgodnie z takim stanowiskiem, zgłaszać roszczenia tytułem wystawionej i dostarczonej po terminie faktury, nie może jednak obciążać drugiej strony konsekwencjami w opóźnieniu zapłaty (odsetkami ustawowymi za nieterminową regulowanie należności).
Środowiska dopuszczające możliwość stosowania umownych terminów zawitych powołują się na zasadę swobody umów. Zgodnie z art. 3531 k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Takie stanowisko zajął m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z 14 marca 2013 r. (sygn. akt VI ACa 1151/12). Sąd uznał, że regulacje zawarte w art. 353 k.c. nie stoją w sprzeczności z art. 119 k.c.
Może to Ci się spodoba
Wszystko o postępowaniach egzekucyjnych
Postępowanie egzekucyjne zwykle przeprowadzane jest w najbardziej skrajnych przypadkach. Odbywa się na wniosek komornika, który sprawuje pieczę nad wybraną sprawą. Egzekucja stosowana jest, gdy inne (mniej dotkliwe) metody ściągania należności
Klauzula o zakazie konkurencji – forma i skutki prawne klauzuli
Klauzula o zakazie konkurencji jest stosowana przez przedsiębiorców, którzy chcą zabezpieczyć się na wypadek „podkupienia” pracownika przez inną firmę lub próby wykorzystania wiedzy zdobytej w trakcie trwania stosunku pracy na
Sprzedaż udziałów spółki może okazać się nieważna
Zbycie udziałów spółki nie zawsze jest skuteczne. Niekiedy, by sprzedać udziały należy uzyskać zgodę spółki. Zdarza się też, że możliwość sprzedaży jest ograniczona przez przepisy szczególne. Zgoda spółki na sprzedaż
Wszystko o zadośćuczynieniu
Zadośćuczynienie to zgodne z prawem usuwanie szkód o podłożu materialnym lub niematerialnym. Wysokość świadczenia oraz zasady spłaty uzależnione są od jednostkowych przypadków. W jakich sytuacjach można ubiegać się o wypłatę
Jakie obowiązki mają organizacje pozarządowe?
O organizacji pozarządowej należy mówić w stosunku do jednostek, które prosperują z prywatnej inicjatywy, aczkolwiek planują wspierać publiczne interesy(przetargi). Celem nie jest otrzymywanie przychodów, ale pomoc w wybranej dziedzinie życia.
30 kwietnia wchodzi w życie pakiet kolejnych zmian w prawie dla przedsiębiorców
Od dziś przedsiębiorcy mają swoją Konstytucję. Część z wprowadzonych zmian ma za zadanie zachęcać do zakładania działalności gospodarczej. To m.in. instytucja działalności nierejestrowej dla osób, które będą osiągać niewielkie przychody. Konstytucja Biznesu
1 Comment
aner
09 stycznia, 09:48